EEN HEMELS HEMELVAART WEEKEND MET CORRIDOR THE NETHERLANDS IN DE EIFEL
Met recht kunnen we spreken van een meer dan geslaagd wCHAPTER eekend van 18 t/m 21 mei in de Duits/Luxemburgse Eifel.
29 Harley’s (28 en een BMW om precies te zijn) en 38 personen verzamelden zich bij de Mac Donalds in Nederweert. Relatief veel nieuwe gezichten dit keer. Dat bleek later in het weekend de sfeer alleen maar ten goede te komen.
Nadat de klephengsten tot aan de nok gevuld waren met brandstof (E5 of E10, deze discussie zal altijd blijven bestaan) en ook de berijders zich tegoed hadden gedaan aan de koffie en/of een broodje togen we richting de Eifel. Het weer was perfect, een beetje frisjes bij vertrek maar de dagen erna steeg de temperatuur met een paar graden en regen of wat daar op lijkt hebben we ver van ons af weten te houden.
De route bracht ons via Belgisch limburg en de Ardennen naar de Duitse Eifel waar we in Hotel Haus Hubertus in Winterspelt onze eindbestemming bereikten. De eerste 180 km zat er op. Altijd weer een machtig gevoel als je met een grote groep motoren ergens aan komt en je vreemde mensen naar buiten ziet komen met een camera in de hand.
We maakten ons op voor de avond die om 18.30 uur begon met een lekker en uitgebreid buffet. De ervaringen van de dag werden gedeeld, de “nieuwelingen” werden voorbereid op wat komen ging de volgende dag. Om 22.00 uur gingen de eersten hun bed opzoeken en de laatsten deden het licht uit tegen de klok van 01.00 uur. Hoe ik dat weet? Uw reizende reporter was er zelf bij.
Dag 2:
Man, man, man! Wat een bochten hebben wij gehad. 300km route met de ene bocht na de andere. Door donkere wouden, door kleine dorpjes en over een prachtig heuvel landschap.
Sommige bochten waren verraderlijker dan ze er zo op het eerste gezicht uit zagen, of niet Bas?
Gelukkig voor hem raakte niemand gewond en ook de motor heeft er niets aan over gehouden.
Om 12.00 uur stopten we voor de lunch, een Schnitzel met friet. Ondanks deze bijzonder keuze voor midden op de dag werden de reuze lappen vlees door een ieder verorbert en vervolgden wij onze weg. Het duurde niet lang hierna of de nachtmerrie van iedere tour organisator werd werkelijkheid, een afgesloten verbindingsweg. De deelnemers hebben het niet geweten maar die dag hebben we maar liefst 300 km achter elkaar aan gereden en omleiding of niet, de gehele route was prachtig en uitdagend. Evenals dag 1 was er een pauze stop. Dag 1 was dat koffie met gebak en vandaag een broodje goed belegd vlees maar het bijzondere van deze stop was dat het in the middle of nowhere was, aan het einde van een pad op een unieke locatie. Ook hier werden we enthousiast onthaald, niet in de laatste plaats door de eigenaresse zelf die iedereen van beging tot einde op de gevoelige plaat vast zette.
Door de omleiding kwamen we veel later dan gepland weer aan bij het Hotel en daar stond het eten dan ook al klaar. Voor de meesten niet eens tijd voor een douche of omkleden maar dat mocht de pret niet drukken.
De avond verliep zoals de avond ervoor, veel praat met de nodige drank en rond 00.30 uur deed Corridor Chapter The Netherlands weer het licht uit.
Dag 3:
Werd ons voorgehouden dat vandaag de wegen glooiend van aard zouden zijn, het begin was niet minder bochtig dan de dag ervoor maar daardoor zeker niet minder mooi. Reden we gisteren vooral door de Eifel, vandaag ging een groot deel van de 235 km lange route door Luxemburg en ook door enkele steden. Dat laatste was wel even spannend met het wegzetten van motoren maar iedereen werd op een perfecte wijze door het centrum van (ik meen) Diekirch geloodst. Daarvoor hadden we ons tegoed gedaan aan een Pizza of Pasta, ook weer exact om 12.00 uur. De uitbater rekende er op dat wij met 38 man binnen gingen zitten en had ook alles al klaar staan maar vanwege het mooie weer wilden wij persé buiten zitten dus de hele tent moest van binnen naar buiten gebracht worden. Het eten was prima, de buiken waren weer gevuld (en ronder dan 2 dagen eerder) en we vervolgden onze weg.
De middag pauze vond plaats bovenop een berg. Net als de dagen ervoor zou Maarten deze stop met koffie/fris en een stuk gebak betalen (ja, ja, ons eigen geld hoor) maar we hadden een bijna jarige in ons midden. Rolf heeft inmiddels de leeftijd van 77 jaar bereikt en hij wilde ons trakteren. Rolf, alsnog van harte gefeliciteerd en bedankt voor de traktatie!
Nu wel op tijd (op het eind van de dag ging de snelheid toch echt wel naar een hoger niveau maar dat kon dan ook wel want we hadden inmiddels ruim 800 km motorervaring meer op de teller) maakten we ons op voor de laatste avond samenzijn. Het eten smaakte weer opperbest, de glazen bleven gevuld en de ervaringen werden uitgedeeld. Er was zelfs sprake van een heuse “hoe neem ik een bocht” cursus gegeven door Dian, in het restaurant maar dan zonder motor maar wel met alle bewegingen die horen bij het nemen van een bocht.
Als verrassing had de organisatie “Eifel weekend” speldjes laten maken voor zowel 2022 als ook voor 2023. Alle deelnemers werden naar voren gehaald om deze bijzondere speld in ontvangst te mogen nemen. Na weer het licht uit te hebben gedaan ging uw reizende reporter moe maar voldaan naar bed.
Dag 4:
Vandaag stond een korte route van 90 km naar Vaals op het programma maar niet eerder dan dan we de gebruikelijke groepsfoto gemaakt hadden door onze vaste fotografe Yvonne.
Yvonne is zóóó goed in het nemen van foto’s dat ze er zelfs mensen op kan krijgen die de avond tevoren al huiswaarts waren gegaan. Is dat knap of niet?
Bij het 3-landenpunt nuttigden we nog gezamenlijk het “12 uurtje” en daarna ging iedereen op eigen gelegenheid op huis aan. Een grote groep besloot via de snelweg te gaan maar al snel splitste deze groep zich in subgroepjes vanwege het drukke vakantieverkeer. Thuisgekomen hebben we nog veel plezier beleefd aan de vele foto’s en filmpjes die werden gedeeld op de “Eifelgangers” app.
Ik wil dit verslag eindigen met een bijzonder woord van dank voor de perfecte organisatie. Excuses als ik iemand tekort doe maar met name Mitchel en Maarten bedankt!
Ook de roadcaptains, wegzetters en sluiters bedankt voor het uitvoeren van jullie verantwoordelijke functie.
Dan nog enkele losse opmerkingen:
Respect voor Masja die 4 dagen lang zonder sissybar tegen de rug van Patrick aangeplakt zat.
Patrick: ruil die Indian maar in tegen een Harley (met sissy bar). Het gaat nooit zo gezellig worden als je dit weekend hebt mogen ervaren.
Jolanda, ik denk dat jij de beste motorervaring dit weekend hebt opgedaan die je je maar kunt wensen.
Bas, het overkomt de beste!
Toon, bedankt dat je mijn roomie was!
Iedereen, wa bende gullie een fijn stel mensen!!