Één van de mooiste motorweekenden van het jaar stond weer voor de deur en ja, alle superlatieven schieten te kort om duidelijk te maken hoe fantastisch dit weekend weer was! En om met het beste nieuws te beginnen: dit jaar geen enkele deelnemer met zijn of haar motor omgevallen!
In de loop van de ochtend van donderdag 29 mei druppelden alle deelnemers binnen bij het vertrekpunt in Stolberg, onder Aken.
40 motoren vertrokken die ochtend van huis, helaas bereikten slechts 37 hiervan het vertrekpunt.
Marjan moest door de ophaaldienst van de ANWB geholpen worden dus voor haar was het einde oefening.
Klokslag 12.00 uur vertrok de meute onder een dreigend, grijs wolkendek richting de Eifel. Nagenoeg iedereen trok de regenkleding aan, wat weer verwarrend was omdat zo de sluiters niet direct herkenbaar waren. Wonderwel bleef het toch redelijk droog, wat er viel mocht de naam regen niet hebben.
Na Stolberg te hebben verlaten wist Maarten ons direct te verrassen met een mooie route door het pré-Eifel landschap.
Na de gebruikelijke, chaotische tankstop (niet dat het niet ordentelijk verloopt maar nr 2 kan pas tanken als nr 1 zijn liters afgerekend heeft, en dat duurt regelmatig erg lang) , reden we verder door het mooie heuvellandschap om tegen de klok van 17.30 te arriveren bij Landhotel Ringelsteiner Mühle, prachtig gelegen aan het einde van een klein weggetje in het buitengebied van Moselkern.
Daar aangekomen werden de motoren liefdevol verzorgd, regenkleedje aan of condoompje om het zadel want och jee, de bestuurder zou toch eens natte billetjes kunnen krijgen, kettinkjes (aan het geluid te horen leken sommigen wel gebruik te maken van scheepsanker kettingen) door de spaken en ik wed dat er waren die tegen hun stalen ros zeiden “tot morgen schatje”.
Toen konden we beginnen aan het bieren en zwetsen.
Net voor het eten kwamen ook Gerrit (die zo sociaal is geweest om te wachten tot de ANWB arriveerde bij Marjan, hulde Gerrit!) en Helmus (die de elektrische storing de baas is geworden) aan op de locatie. Hiermee waren we uiteindelijk met 39 motoren en 51 personen, wederom een record!
Het eten bestond uit een buffet met van alles en nog wat lekkers en werd opgediend in de Molenschuur, naast het Hotel gelegen. De hongerige magen werden gevuld en daarna werd e.e.a. goed weggespoeld.
Maarten hield zijn dagelijkse briefing, vertrek de volgende ochtend klokslag 09.00 uur maar voordat het zover was volgden nog vele glazen Weizen Benediktiner.
Dag 2 (247 km)
Na het geweldige ontbijt (vanaf 07.30 uur) zouden we, zoals gezegd om klokslag 09.00 vertrekken maar een niet nader te noemen persoon, die een dag eerder elektrische problemen had, moest nog even tanken. Dat “even” zorgde ervoor dat er 20 min. lang 38 ronkende motoren de ozon laag aan het aantasten waren.
We besloten te vertrekken en wie kwamen we al snel tegen……….?
Het was perfect, mooi weer en de route die Maarten in petto had was gewoonweg schitterend, alleen jammer dat er zo weinig bochten in zaten (haha). Steile slingerwegen met S-bochten omhoog en boven aangekomen een weids uitzicht met glooiende wegen door de velden om vervolgens weer af te dalen in dichtbeboste heuvels. Al deze wegen werden probleemloos genomen door een ieder.
Rond het middag uur arriveerden we bij Kloster Mariënthal, de naam zegt het al, een prachtig gelegen oud klooster tegen een heuvel met (eigen) wijnranken. De lunch bestond uit onbeperkt flammkuchen eten. We lieten het ons smaken!
We vervolgden onze route om aan het einde van de middag traditiegetrouw weer een Harley dealer te bezoeken, ditmaal in Koblenz. De dealer trakteerde ons op een drankje. Uiteraard stond een ieder zich hier weer te vergapen aan de (veel goedkopere) Harley’s en konden de dames, die net aan hun hand geopereerd waren, naar hartenlust shoppen. Er werd zelfs een Harley wijnrek van 1,5 mtr gescoord en die ging gewoon mee achterop de brommert.
Een paar kleine gebreken werden door de service gerichte Harley dealer verholpen en we gingen weer op pad.
Vlak voordat we in het hotel arriveerden werden de dorstige motoren weer gevuld voor de volgende dag. Ook onze eigen magen werden wederom gevuld met een goed buffet.
Vorig jaar werd door Mia het spel Hitster geïntroduceerd en ook dit jaar werd dit spel in de Molenschuur gespeeld. Het werd een overwegend vrouwen avondje onder de bezielende leiding van Ton, die hiervoor opgeleid is.
Toen bleek dat we ook nog een jarige in ons midden hadden, we vierden de 79e verjaardag van Rolf die op zijn beurt een rondje gaf , bedankt Rolf!
De lichten gingen letterlijk om 00.00 uit maar een aantal niet-vroeg-naar-bed-kunners bleef nog even voor een laatste drankje (Weizen Benediktiner) in het donker.
Dag 3 (247 km)
Volgens de briefing van Maarten de avond tevoren zouden we zaterdag een half uurtje later vertrekken, dus om 09.30 uur. Maar Ojee, als dat ontbijt er éénmaal in zit dan zitten er een aantal autistisch aangelegde figuren in ons midden die om 08.30 uur al staan te trappelen om te vertrekken. Die hebben dan met handdoekje de motor beter afgedroogd dan hun eigen gat na de douche. Om 08.45 werden de eerste motoren dan ook gestart maar wat was dat nou, 1 bleef erg stil.
Mooi om te zien dat er dan altijd in een groep van 50 een paar techneuten aanwezig zijn die dat varkentje wel eens even zullen wassen en ja hoor, om 09.01 uur deed ook de machine van Ward het weer en konden we vertrekken. Ook de route van vandaag was schitterend, we genoten van elke km, na km, na km. Er was alleen dat spook, het spook van dreigend slecht weer. Menigeen zat veelvuldig op Buienradar, Weeronline, Wetter im Eifel en nog een paar van die apps. En waar de één zei het blijft droog, zei de ander dat om 14.30 uur de ‘hel zou losbarsten’.
De lunch werd genuttigd in een voor ons bekende plaats, het mooie Kirn waar we vorig jaar ook van de lunch hadden genoten. Ditmaal bij een Italiaans restaurant waar we 3 verschillende penne schotels kregen voorgeschoteld. De organisatie besloot om toch maar het zekere voor het onzekere te nemen en na de lunch (die in een record tempo van een half uur weggewerkt was) in een directe lijn richting hotel af te reizen. Ik moet zeggen dat dat ook wel wat had, lekker door rijden na al dat bochtenwerk.
1 groep reed snel richting hotel, groep 2 gooide eerst hun tanks nog even vol. Toen de laatste bestuurder binnen was ging het even ‘los’ maar daarna was het nog steeds heerlijk buiten zitten.
Jasper, die een vlees-dieet volgt kon zijn geluk deze avond niet op. Mijn hemel, wat een lappen vlees. De stukken schweinenhaxe wogen wel een kilo! Waar Jasper voelde dat hij weer wat was afgevallen, kreeg ondergetekende zijn broek niet meer dicht.
Wederom was er een 2-deling in de avond, de Hitsters en de luie uitzakkers. Ondergetekende vond dat hij voor dit verslag even moest gaan kijken bij de Hitsters en man, wat was dat leuk! Wederom kreeg Ton de deelnemers zover om hun zangkunsten te vertonen en ondergetekende mocht jureren, waarachtig geen simpele opgave want wie wil er nu ruzie met een stel overenthousiaste “wieven”?
De laatste briefing van Maarten werd gehouden en uiteraard werden de pins, daar doen we het uiteindelijk alleen maar voor, uitgereikt. Ook namen we nog een klein voorschot op de verjaardag van Mia, die de volgende dag de leeftijd van 65 zou bereiken. Toen nam Evert het woord en begon zich te verontschuldigen dat hij niet goed is in speechen en vervolgens hield hij een prachtige bloemlezing over het vele werk dat Maarten in de organisatie van deze dagen steekt. Voor Evert is het liedje “…….wat een spreker is die man, het is een man die auwe hoeeeeeren kan” 100% van toepassing. (maar was verrekte goed Evert!)
Dag 4 (huiswaarts, voor de één 226 km, voor de ander 300 km of meer)
Ook de dag van vertrek gaf verraderlijke veel kans op neerslag. Sommigen wachtten dit niet af en vertrokken vroeg via de snelweg richting ons eigen Brabant. Van de grote groep van 39 vertrok uiteindelijk de helft aan de gezamenlijke terugweg en ja hoor, hij was kort die bui maar nondeju wel heftig. Daarna lekker met z’n allen naar het eindpunt, Biker Ranch Eifel te Simmerath gereden waar we al vroeg (nog voor het middaguur) aan de curry- zigeuner of bockworsten zaten.
Ondanks goede bedoelingen om daarna gezamenlijk huiswaarts te gaan viel deze groep (mede door het drukke vakantieverkeer) uiteen in subgroepjes, maar ook dát is traditie geworden.
Iedereen is heelhuids, zonder noemenswaardige problemen en met een voldaan gevoel thuis gekomen.
Maarten, het was een editie om door een ringetje te halen. Het was ons allemaal zó goed bevallen in Moselkern dat besloten werd om weer meteen voor volgend jaar het hemelvaart weekend te boeken in hetzelfde hotel.
Als je zo 4 dagen met elkaar op pad gaat is het mooi om te zien hoe gemoedelijk deze groep met elkaar omgaat, nieuwe contacten aanhaalt en individueel het beste uit anderen haalt.
Ook leuk om te zien hoe sommige zich de afgelopen jaren hebben ontwikkeld in hun rijkunsten. Er waren absoluut geen tempo drukkers en de, toch niet altijd even makkelijke bochten, werden door een ieder goed genomen.
Ik ben trots om deel uit te mogen maken van deze geweldige motor commune, op naar het volgende evenement !
Maarten, nogmaals dank, dank, dank.
Volgend jaar weer allemaal van de partij?
Uw razende reporter.