Man, man, man, wat een geweldig Corridor Hemelvaart weekend 2024 was dat weer! Alle ingrediënten voor een fantastisch weekend waren dan ook aanwezig: mooi weer, 36 leuke mensen, mooie routes en 30 mooie motoren.
Dag 1. (233 km + afstand woonplaats naar Visé)
Druppelsgewijs verzamelden we bij de oude grensovergang tussen NL en België bij een benzinestation in Visé. Hier, direct over de grens spreekt men zogenaamd geen woord Nederlands dus het bestellen van een broodje en een drankje, alsmede het afrekenen van de getankte benzine ging met handen en voeten.
Na het welkomstwoord van Maarten gingen we op pad. Via de Ardennen was het regelmatig stuivertje verwisselen met de Belgische, dan weer Duitse grens. Reed je van een hotseknots hobbelweg opeens op een stuk strak asfalt dan wist je het, we zijn in Duitsland.
Na de tankstop, waar de eerste, op een PanAmerican rijdende maar niet nader genoemde deelnemer, spontaan om ging, reden we richting Hotel Albachmüle in Wasserliesch, in de directe omgeving van Trier.
Na eerst de dorst gelest te hebben en ons verschoond te hebben maakten we ons op voor het buffet.
Na de (dagelijkse) breefing van Maarten met daarin mededelingen over wat we de volgende dag zouden gaan doen, hadden we een gezellige avond waarbij weer nieuwe contacten gemaakt werden. Het bedienende personeel, bestaande uit een dappere kleine dame (Florianda??) die enigszins sjaggerijnig over kwam, liet op niet mis te verstane wijze merken dat haar ronde toch echt wel om 22.30 eindigde.
Dezelfde dame dirigeerde ons naar de donkere krochten van het hotel, een kelder waar een drankmachine stond. De uitleg hoe we de drank moesten afrekenen bleek, voor deze avond althans, aan ons voorbij te gaan, simpel omdat om het hoekje een volle krat (gratis) bier stond.
Moe maar voldaan deden de laatsten het licht uit om 00.30 uur.
Dag 2. (218 km)
Na het ontbijt maakten we ons zelf en onze motoren weer klaar voor een onvergetelijke dag. Stefan had vanuit zijn micro camper op de parkeerplaats de hele nacht een oogje in het zeil gehouden zodat wij ons geen zorgen hoefden te maken dat onze stalen rossen iets zou overkomen.
We vertrokken om 09.00 uur in oostelijke richting. Wat een prachtige route hebben Maarten en consorten weer uitgezet. Oneindig glooiende wegen over heuvelachtige weide gronden en bergkammen volgend. Af en toe ook een S-bocht die door de, inmiddels zeer ervaren, rijders met gemak werden genomen.
Na de tankstop reden we richting de lunch en was daar een tunnel. Maar wat doe je als de tunnellichten op rood staan en als de slagboom naar beneden dreigt te komen? Precies, je rijdt met een hoop herrie toch met z’n allen die tunnel in. Aan de ander zijde van de tunnel was de slagboom inmiddels naar beneden. Door de speakers galmde een vrouwenstem dat “wir den tunnel sofort verlassen musten”. Ben benieuwd of dit nog een (justitieel) staartje gaat krijgen.
En toen was daar de weg omhoog, zigzaggend tussen de wijnranken, over een stijl, met veel kiezels en keien bedekt , smal en glad pad, eindigend bij onze lunchlocatie van vandaag. Menig deelnemer vond dit niet leuk en had moeite om boven te komen. Een wederom niet met name genoemde deelnemer, (hij reed een CVO Street Glide /Ultra Glide en had zijn vrouw achterop), wilde de koffersteunen wel eens testen en liet zijn stalen ros met beleid op de zijkant liggen. De steunen hielden het, nagenoeg niets van te zien dat deze motor op zijn kant heeft gelegen. Goei spul jongûh die HD.
De lunch bestond uit een grote plank met een belachelijke hoeveelheid worsten, kip en garnituur er op, en dat zo vroeg op de dag.
We vervolgden onze weg via hetzelfde pad als waar we mee omhoog waren gekomenen maar nu naar beneden. Dat ging gelukkig een stuk beter.
Maarten had nog wat leuks voor ons in petto. Hij had een bezoek aan de Harley Davidson dealer in Trier geregeld. Wát een mooie zaak is dat!! Daar werden we getrakteerd op een drankje.
Eigenaar Hans, een zeer gepassioneerd en bevlogen persoon gaf ons uitleg over hoe hij een standaard HD motor ombouwt tot een 131 cubic inch (2150 CC), 190 Newtonmeter tellend kanon met 190 PK. (dames, heb ik jullie aandacht nog?).
Maarten en Helmus wilden wel eens ervaren hoe zo’n machine rijdt en het zou mij niet verbazen als we volgend jaar ook een 131 in ons midden hebben rondrijden.
We vervolgden onze route naar ons zeer nabij gelegen hotel.
Daar dronken we allen nog wat en schoven aan voor het buffet.
Maarten liet in zijn breefing weten dat we een half uurtje extra mochten uitslapen.
Mia had het spel Hitster meegenomen en dat bleek een regelrechte hit te zijn. Over de muziekkeuze kun je twisten, feit is dat het een leuke avond werd waarbij overduidelijk bleek dat de jongere generatie over een muziekknobbel beschikt die bij de oudere generatie ver te zoeken is.
Het was die avond nog lang onrustig zou Gert-Jan Dröge gezegd hebben.
De avond eindigde voor een aantal wederom in de kelder van het hotel, ditmaal was het bier goed verstopt. Ook deze avond ging het licht uit om 00.30 uur.
Dag 3. (245 km)
Was de route van dag 2 mooi, die van vandaag was zowaar nóg mooier. Een route door het “Hundsruck wild park”, lange glooiende wegen met de ene bocht na de andere waarbij toch lekker doorgereden kon worden.
De lunch was op een wel zeer idylische plek, de Burgt van Kyrburg in Kirn. Hoog boven op een berg aan de voet van een oude burgt, met uitzicht over de vallei en het plaatsje Kirn, genoten we in het zonnetje van onze lunch.
We vervolgden onze route en Maarten had nóg een verrassing, een extra stop waar we getrakteerd werden op een echt overheerlijke Apfelstrudel. Hier werd ook de traditionele groepsfoto gemaakt door onze huisfotografe Yvonne.
Daarna reden we weer richting hotel waar we het dagelijkse ritueel volgden van drinken, eten, buurten.
Naast de dagelijkse breefing van Maarten werden nu ook de pins uitgereikt door de jongste generatie, de dames Maud en Annemarijn.
Jullie raden al wie het licht weer uit deed en hoe laat?
Dag 4 (181 km)
Helaas kwam er ook een eind aan dit geweldige weekend en alhoewel het op papier een simpele korte route van 181 km moest worden gebeurde er van alles. In een uur tijd gingen we van de Duitse grens over naar de Luxemburgse grens om vervolgens weer de Duitse grens te passeren en als laatste de Belgische grens.
Dagen lang hielden onze motoren het bijzonder goed maar toch gaf de herrieschopper van Egbert er vandaag de brui aan. Er waren een paar waarschuwingen afgegeven door het monster maar tijdens de rit huiswaarts was het BENG, plof plof, einde oefening. Ton en Pieter deden dienst als ANWB en bleven bij Egbert. Naderhand zou blijken dat Egbert het erg getroffen had met een wel zeer bereidwillige Belg. Die bracht Egbert én zijn motor helemaal naar Eindhoven. Ik geloof dat Egbert nog eerder thuis was dan wij.
En dan nog het verhaal van de 10 motortjes die de verkeerde afslag namen en in het donkere sprookjesbos terecht kwamen. De weg werd een zandpad en dat zandpad eindigde na 2 km bij een slagboom die op slot stond. 200 mtr na die slagboom zouden we weer uitkomen op de doorgaande route maar er zat nu niets anders op dan dat hele stuk nogmaals terug te rijden. De PanAm’s zouden hier goed hun werk gedaan hebben.
Uiteindelijk arriveerden we bij ons laatste verzamelpunt, een oud nonnenklooster in Mechelen waar we van een heerlijke lunch hebben genoten. Lasagna en truffel pasta werd ons voorgeschoteld. Man wat was dát lekker!!
Daarna was het tijd om afscheid te nemen en reed een ieder, al dan niet in groepsverband, over de snelweg of binnendoor huiswaarts.
Ik wil eindigen met een bijzonder woord van dank aan Maarten en de overige vrijwilligers zoals de road captains, wegzetters, sluiters, fotografe Yvonne. Ook Tamara op voorhand bedankt voor het vele beeldmateriaal dat je gemaakt hebt, ik ben benieuwd wat we daarvan binnenkort te zien gaan krijgen. Maarten, die naar eigen zeggen een week voor aanvang van het weekend stellig is en zegt het nooit meer te willen organiseren en dan zoveel lovende woorden krijgt voor hetgeen hij gedaan heeft, dan toch weer genoeg energie krijgt om voor volgend jaar weer aan de slag te gaan. Maarten, tot volgend jaar!
Hans van der Ven